atılır mıyız oyundan benzemezsek onlara?

“Atılır mıyız oyundan benzemezsek onlara?”

Harun(mor ve ötesi) soruyor, atılır mıyız oyundan benzemezsek onlara? Cevap veremiyorum. Hayat bir oyun mu sahiden yoksa yaşanabilecek en büyük gerçeklik de biz mi ciddiye almıyoruz, bilemiyorum. Bu şarkıyı dinlerken nedense aklıma, andromeda geliyor. Dışarıdan bize bakan insanların hakkımızda ne düşündüklerini düşünüyorum. Daha geçen gece “ikimize de blablabla diyecekler bıkbıkbık diye konuşurken, neden bu soruyu sormayışım geliyor aklıma; atılır mıyız oyundan benzemezsek onlara? Soru soruyu doğuruyor, tekrar soruyorum; onlar kim? Ya da diyorum ki, atılırsak bu oyundan ne olur? Hayatı oyun gibi yaşamayı öğrenirken birlikte-yadaohepböyleydibenonunlaöğrendim-hiçbişeyi umursamadığımız ya da umursamaz göründüğümüz günlerde yanımızda olan, sağduyu sahibi, bize piyano bile çalan bi de erkeğimiz vardı.
Kıskanılacak bi dünya yaratmışız kendimize bunu fark ediyorum. Değişik bi dostluğumuz var biliyorum. Neler yaşandıysa şimdiye kadar hepsi bizi bugünkü dostluğumuza kadar getirmek içinmiş anlıyorum. Bu dünyanın gerçekliğine uymazken yaşadıklarımız, paylaştıklarımız aslında en gerçek anların beraber güldüğümüz, eğlendiğimiz, tartıştığımız anlar olduğunu büyük bi farkındalıkla dile getiriyorum. Hani hep geyiği yapılır ya hiç kopmayız yıllar sonra da görüşürüz falan diye bölesine klasik bi cümle söylemekten itina ile kaçınıyorum aslına bakarsanız ben üçümüzü de yıllar sonra meselayaşsöylemektenkaçınılansöylenirsedehepküçüksöylenenzamanlarda-hala var olursa küçük beyoğlunda şıpsevdi içerken, ya da mihrimah sultan’da miller soyarken ve hala inatla ve inatla hayata gülümseyip, şakalaşırken hayal ediyorum hatta söylediklerim çok mükemmel geçmiş bi konser sonrası ellerimiz kızarana kadar scherziyi alkışladıktan sonra, kutlamak için yaptığımız aktiviteler bile olabilir. İşte gerçek merschmeda dünyası budur, bu yazı da geç kalmış bi hoş bulduk blog yazısıdır.

p.s: şarkı gerçekten çok güzel, dinleyelim :)

“Kız gitmiş en güzel, en hafif giysisini giymiş, oğlan renkli bi dünya boyamış, kapkara kapılar..”